خاک قپان

روبه زوال میرود.اندیشه های دربه در.مردم سرزمین من.نگاه کنید دو دست به سر.سخت شده فشارها.وبعد از آن کشارها.مرگ هدف درسرآن.مرگ زمام به دست آن.نگاه کن خانمکی.موی برون ز روسری.شرم نداردی مگر.ازهرشهید ودینمان.کاش فقط موی برون.چشم جهان سوی درون.خوی کی خفته ازجنون؟خاک خورم .خاک قپان.قاصدکی به شاخه ها.میپرد از نشانه ها.میبردآرزوی ما.می آردآرزوی آن.کوفه ی چشم من هنوز.قصرحیای آدمیست.نورشودستاره ای.آرش بی کمانمان.بنده قولی منعه هنوز.بساط جل پهنه هنوز.کوخی به خود ندیده است.این همه درد بی امان.سود نبر درد مرا .غافل از مرگ مرا.خون شهید عشق ماست.بوی نفس حرف مرا...

 

دختری در شنزار...