سرای وطن

درسرای وطنم.مرزدانستنهاوندانستنها.شگفتی ست که وامیدارد.انسان را.بشناساندهرچه.که دل انگیز کندهستی را.بشکافد قفس تنگ ندانستن را.فصل فصل قلم دفترها.حجم سنگین نگاهی در هم.وسوالی که جوابش دوقدم مانده به راه.کیست تا بردارد،قدمی.وقلم را به تماشاخواند.عکس عکس،نفس دوربینها.نگذاردکه برعکس شود.حق هر انسانی.که نداردپناهی جز حق.ما ومن مسئولیم.باهمین دستانی که دعا میخوانیم.عهد بندیم.به زیبایی یک عکس به تصویر کشیم.بودن را.